α) - Τι έχεις; β) - Τίποτα! α) - Πώς τίποτα; β) - Ε, τίποτα σου λέω!!! α) - Ε, δε σε βλέπω, πώς είσαι; β) - Τι εννοείς; Πώς είμαι; α) - Έτσι. β) - Πώς έτσι; α) - Εεεε!!! β) - .... α) - Θα μου πεις τι έχεις; β) - Τί-πο-τα α) - Μα τι έγινε; β) - Αν δεν καταλαβαίνεις... α) - Τι να καταλάβω; β) - Τίποτα! α) - Κάτι έγινε! β) - Ε.. α) - Κάτι έκανα εγώ; β) - ... α) - Θα μου πεις; β) - Μ' αρέσει που κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις! α) - Άρα κάτι έχεις! β) - Φυσικά! α) - Τι μου λες τότε ότι δεν έχεις τίποτα; β) - Καλά, άστο. α) - Τι άστο ρε 'συ, πλάκα μου κάνεις; β) - Αφού δεν σε νοιάζει! α) - Καλά είσαι μ.......ς; β) - Θα βγεις κι από πάνω τώρα; α) - Έκανα κάτι; β) - Δεν έκανες; α) - Μα τι έκανα; β) - Τίποτα! α) - Τα έχεις παίξει τελείως; β) - Είσαι μεγάλος μ...........ς τελικά. α) - Γιατί; β) - Δεν ξέρεις; α) - Όχι! β) - Τι να σου κάνω λοιπόν..; α) - Να μου πεις τι έγινε! β) - Άστο. α) - ... β) - ... α) - ... β) - (μιμείται τον α) Μα τι έγινε; α) - Τι θέλεις τώρα; β) - Τίποτα. α) - ... β) - Τι έπαθες; α) - ... (Και μπορούμε να πάρουμε τον διάλογο από την αρχή, αντιστρέφοντας τα πρόσωπα. Δηλαδή ο α) να γίνει β) και αντίστροφα)